God vraagt Mozes om voor Hem een belangrijke missie uit te voeren. God heeft namelijk beloofd Zijn volk naar een land van overvloed te leiden en dat aan hen te geven. Nu aan Mozes de opdracht om Zijn volk daar naartoe te brengen, zodat God Zijn belofte kan vervullen. Wat een eer zou je denken, maar Mozes ziet vooral een bak werk waar hij geen zin in heeft.
Hij begint een onderhandeling met God over zijn opdracht (Ex.3). Zijn eerste excuus is in enige bescheidenheid gewikkeld: ‘wie ben ik om deze taak uit te voeren?’ vraagt hij God (Ex.3:11). Zijn tweede excuus is dat hij niet weet hoe hij zijn taak en rol uit moet leggen aan het volk. Hij vraagt eigenlijk om een hedendaagse mandaatregeling aan God. Wij zouden zeggen: ‘kunt U het even zwart-op-wit zetten, met Uw handtekening en bevoegdheden eronder?’ Zijn derde excuus is het gebrek aan echt luisterenvaardigheden en geloof van het volk, wat hij verwacht (Ex.4:1). ‘Ze zullen me toch niet geloven dat U me gestuurd hebt’, zegt hij. Zijn vierde excuus is een klacht richting God over de benodigde vaardigheden die hij niet heeft meegekregen in zijn DNA. ‘Ik ben zwaar van mond en zwaar van tong’ staat er in de grondtaal, vertaalt met ‘ik spreek onduidelijk en moeizaam’, dat is altijd al zo geweest, voegt hij eraan toe (Ex.4:10-12). Zo van: ‘als u deze opdracht voor me had, had me dan een beter spreekvermogen gegeven of me dat laten ontwikkelen, maar daarop is nu geen hoop meer’. Als vijfde geeft Mozes eigenlijk niet eens meer een excuus, maar zegt hij botweg ‘stuur maar iemand anders, wie dan ook verder, buitenom mij’ (Ex.4:13). Dat God dit plan wil uitvoeren, geen probleem. Dat Mozes hierin zijn rol moet pakken en gehoorzamen, dat is een ander verhaal. Hij gaat naast God staan, alsof ze gelijken zijn en zegt: stuur maar wie U wilt hoor, het maakt me echt niet uit wie u kiest verder, iedereen is verder een keuzemogelijkheid voor u. Als je het leest, hou je je adem in, doe je langzaam een stapje terug, trek je je schouders wat hoger op om berging te zoeken, want je weet: Mozes gaat hier echt te ver.
Wat was Gods reactie op al deze excuses en die weerstand van Mozes? Hij stelt Mozes na zijn eerste excuus gerust, door te zeggen dat Hij zelf mee zal gaan en teken te geven. Na zijn tweede excuus neemt Hij uitgebreid de tijd om te vertellen waarom Mozes en het volk Hem kunnen vertrouwen en neemt Hij met Mozes Zijn plan door, om Mozes goed voor te bereiden. Na het derde excuus doet hij wonderen, om Zijn almacht te tonen. Na het vierde excuus geeft God Zijn almacht nogmaals aan en dat Mozes hierop moet vertrouwen, omdat God zelf hem zal helpen de taak te vervullen. Na het botweg weigeren van Mozes, wordt God boos op hem. Echter, zelfs in Zijn boosheid, geeft Hij nog aan: je versterking is al onderweg, je eigen broer en die zal zelfs een deel van je taak overnemen. Maar nu moet je gaan! God heeft alle randvoorwaarden voor de job geregeld, Mozes moet alleen de vacature vullen.
We zien God als werkgever vaker op deze wijze opereren. Bij de schepping vormt hij alle randvoorwaarden voor Adam, om zijn taken van bewaren en bewerken, goed uit te kunnen voeren. God is zelf aanwezig, zorgt voor goede leefomstandigheden en een beheersbaar gebied om de taken in uit te voeren. We zien Hem dit ook doen voor Zijn Zoon naar de aarde gaat. Hij wordt aangekondigd, heeft een voorloper die de harten voorbereid op Hem en vindt Maria en Jozef bereid om Hem op te voeden op aarde. Als wij een taak van God krijgen, laten we er dan op vertrouwen dat God ook dan erbij is en de randvoorwaarden regelt. Het enige wat wij moeten doen, is de vacature vullen.
Reactie plaatsen
Reacties